DGL για την υγεία του εντέρου

Deglycyrrhizinated Licorice (DGL): Ειδικό εκχύλισμα γλυκόριζας για πεπτικά έλκη (δωδεκαδακτυλικό και γαστρικό)

Ένα ειδικό εκχύλισμα γλυκόριζας γνωστό ως Ο όρος πεπτικό έλκος αναφέρεται σε έλκη που εμφανίζονται στο στομάχι (γαστρικό έλκος) ή στο πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου (δωδεκαδακτυλικό έλκος). Τα δωδεκαδακτυλικά έλκη είναι πιο συχνά με εκτιμώμενη συχνότητα 6 έως 12% του ενήλικου πληθυσμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με άλλα λόγια, περίπου το 10% του πληθυσμού των ΗΠΑ έχει κλινικές ενδείξεις δωδεκαδακτυλικού έλκους κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του. Τα έλκη του δωδεκαδακτύλου είναι 4 φορές συχνότερα στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες και 4 έως 5 φορές συχνότερα από τα γαστρικά έλκη.

Ποια είναι τα συμπτώματα ενός έλκους;

Αν και τα συμπτώματα ενός πεπτικού έλκους μπορεί να απουσιάζουν ή να είναι αρκετά ασαφή, τα περισσότερα πεπτικά έλκη σχετίζονται με κοιλιακά ενοχλήματα που παρατηρούνται 45-60 λεπτά μετά το γεύμα ή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Στην τυπική περίπτωση, ο πόνος περιγράφεται ως τσίμπημα, κάψιμο, κράμπα ή πόνος, ή ως &;ldquo;καούρα.”Η κατανάλωση τροφής ή η χρήση αντιόξινων συνήθως οδηγεί σε μεγάλη ανακούφιση.

Τι προκαλεί έλκος;

Παρόλο που τα δωδεκαδακτυλικά και τα γαστρικά έλκη εμφανίζονται σε διαφορετικές θέσεις, φαίνεται να είναι αποτέλεσμα παρόμοιων μηχανισμών. Συγκεκριμένα, η ανάπτυξη δωδεκαδακτυλικού ή γαστρικού έλκους είναι αποτέλεσμα κάποιου παράγοντα που καταστρέφει τους προστατευτικούς παράγοντες που επενδύουν το στομάχι και το δωδεκαδάκτυλο. Στο παρελθόν, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε κυρίως στις όξινες εκκρίσεις του στομάχου ως κύρια αιτία τόσο του γαστρικού όσο και του δωδεκαδακτυλικού έλκους . Ωστόσο, πιο πρόσφατα το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στο βακτήριο Helicobacter pylori και στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ασπιρίνη και η ιβουπροφαίνη.

Το γαστρικό οξύ είναι εξαιρετικά διαβρωτικό. Το pH του γαστρικού οξέος (1 έως 3) θα έτρωγε ένα έλκος μέσα από το δέρμα. Για την προστασία από τα έλκη, ο βλεννογόνος του στομάχου και του λεπτού εντέρου έχει ένα στρώμα βλεννογόνου. Επιπλέον, η συνεχής ανανέωση των εντερικών κυττάρων και η έκκριση παραγόντων που εξουδετερώνουν το οξύ όταν αυτό έρχεται σε επαφή με την επένδυση του στομάχου και του εντέρου προστατεύουν επίσης από τον σχηματισμό έλκους. Το οξύ έχει σχεδιαστεί για να χωνεύει την τροφή που τρώμε, όχι το στομάχι ή το λεπτό έντερο.

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή άποψη, η υπερέκκριση γαστρικού οξέος σπάνια αποτελεί παράγοντα γαστρικού έλκους. Στην πραγματικότητα, οι ασθενείς με γαστρικό έλκος τείνουν να εκκρίνουν φυσιολογικά ή ακόμη και μειωμένα επίπεδα γαστρικού οξέος. Σε ασθενείς με δωδεκαδακτυλικό έλκος, σχεδόν οι μισοί έχουν αυξημένη παραγωγή γαστρικού οξέος. Η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε αυξημένο αριθμό κυττάρων που παράγουν οξύ, γνωστών ως παρειακά κύτταρα. Ως ομάδα, οι ασθενείς με δωδεκαδακτυλικό έλκος έχουν δύο φορές περισσότερα παρειακά κύτταρα στο στομάχι τους σε σύγκριση με άτομα χωρίς έλκος.

Ακόμα και με την αύξηση της παραγωγής γαστρικού οξέος, υπό φυσιολογικές συνθήκες, υπάρχουν αρκετοί προστατευτικοί παράγοντες για την πρόληψη του σχηματισμού γαστρικού ή δωδεκαδακτυλικού έλκους. Ωστόσο, όταν η ακεραιότητα αυτών των προστατευτικών παραγόντων είναι μειωμένη, μπορεί να σχηματιστεί έλκος. Η απώλεια της ακεραιότητας μπορεί να είναι αποτέλεσμα του H. pylori, της ασπιρίνης και άλλων μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ), του καπνίσματος, του αλκοόλ, της ανεπάρκειας θρεπτικών συστατικών, του στρες και πολλών άλλων παραγόντων.1-5

Ποιο είναι το καλύτερο φυσικό φάρμακο για τα έλκη;

Ένα ειδικό εκχύλισμα γλυκόριζας γνωστό ως DGL.* Η γλυκόριζα έχει ιστορικά θεωρηθεί ως ένα εξαιρετικό φάρμακο για το πεπτικό έλκος. Ωστόσο, λόγω των παρενεργειών της ένωσης γλυκόριζας γλυκυρρεθινικό οξύ (προκαλεί αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης σε ορισμένες περιπτώσεις), αναπτύχθηκε μια διαδικασία για την αφαίρεση αυτής της ένωσης από τη γλυκόριζα και τη δημιουργία γλυκόριζας απογλυκυρριζίνης (DGL). Το αποτέλεσμα είναι ένας πολύ επιτυχημένος παράγοντας κατά του έλκους χωρίς γνωστές παρενέργειες.*6-11

Πώς λειτουργεί το DGL;

Ο προτεινόμενος μηχανισμός του DGL είναι ότι διεγείρει ή/και επιταχύνει τους προστατευτικούς παράγοντες που προστατεύουν από το σχηματισμό έλκους.* Αυτός ο μηχανισμός δράσης είναι πολύ διαφορετικός από τα αντιόξινα και τα φάρμακα όπως τα Tagamet, Zantac, Pepcid, Prevacid και Prilosec, τα οποία λειτουργούν εξουδετερώνοντας ή καταστέλλοντας το γαστρικό οξύ. Ένα προφανές ερώτημα που σχετίζεται με το DGL είναι το εξής: “Έχει το DGL κάποια επίδραση στο Heliobacter pylori; ” Η απάντηση φαίνεται να είναι ναι, καθώς το DGL αποτελείται από διάφορα φλαβονοειδή τα οποία έχει αποδειχθεί ότι
αναστέλλουν το H. pylori.12*

Πώς συγκρίνεται το DGL με τα αντιόξινα ή φάρμακα όπως το Tagamet και το Zantac;

Πολυάριθμες μελέτες κατά τη διάρκεια των ετών έχουν διαπιστώσει ότι το DGL είναι μια αποτελεσματική ένωση κατά του έλκους.* Σε αρκετές μελέτες σύγκρισης, το DGL έχει αποδειχθεί πιο αποτελεσματικό από το Tagamet, το Zantac ή τα αντιόξινα τόσο στη βραχυπρόθεσμη θεραπεία όσο και στη θεραπεία συντήρησης του πεπτικού έλκους.7,8* Ωστόσο, ενώ αυτά τα φάρμακα σχετίζονται με σημαντικές παρενέργειες, το DGL είναι εξαιρετικά ασφαλές και έχει μόνο ένα κλάσμα του κόστους.

Τι έχει δείξει η έρευνα με το DGL στο γαστρικό έλκος;

Πολύ καλά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, σε μια μελέτη της DGL στο γαστρικό έλκος, 33 ασθενείς με γαστρικό έλκος έλαβαν θεραπεία είτε με DGL (760 mg, τρεις φορές την ημέρα) είτε με εικονικό φάρμακο για ένα μήνα.9 Υπήρξε σημαντικά μεγαλύτερη μείωση του μεγέθους του έλκους στην ομάδα της DGL (78%), από ό,τι στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (34%). Πλήρης επούλωση σημειώθηκε στο 44% εκείνων που έλαβαν DGL, αλλά μόνο στο 6% της ομάδας του εικονικού φαρμάκου.*

Μεταγενέστερες μελέτες έδειξαν ότι το DGL είναι εξίσου αποτελεσματικό με το Tagamet και το Zantac τόσο για βραχυπρόθεσμη θεραπεία όσο και για θεραπεία συντήρησης του γαστρικού έλκους.* Για παράδειγμα, σε μια σύγκριση με το Tagamet, εκατό ασθενείς έλαβαν είτε DGL (760 mg, 3 φορές την ημέρα μεταξύ των γευμάτων) είτε Tagamet (200 mg, 3 φορές την ημέρα και 400 mg κατά την κατάκλιση).7 Το ποσοστό των ελκών που επουλώθηκαν μετά από 6 και 12 εβδομάδες ήταν παρόμοιο και στις δύο ομάδες. Ωστόσο, ενώ το Tagamet συνδέεται με κάποια τοξικότητα, το DGL είναι εξαιρετικά ασφαλές στη χρήση.

Τα γαστρικά έλκη είναι συχνά αποτέλεσμα της χρήσης αλκοόλ, ασπιρίνης ή άλλων μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, καφεΐνης και άλλων παραγόντων που μειώνουν την ακεραιότητα του γαστρικού βλεννογόνου. Καθώς έχει αποδειχθεί ότι το DGL μειώνει τη γαστρική αιμορραγία που προκαλείται από την ασπιρίνη, το DGL ενδείκνυται έντονα για την πρόληψη των γαστρικών ελκών σε ασθενείς που χρειάζονται μακροχρόνια θεραπεία με φάρμακα που προκαλούν έλκος, όπως η ασπιρίνη, άλλα ΜΣΑΦ και τα κορτικοστεροειδή.10

Τι γίνεται με το DGL σε δωδεκαδακτυλικά έλκη;

Το DGL είναι επίσης αποτελεσματικό στα δωδεκαδακτυλικά έλκη. Αυτό απεικονίζεται ίσως καλύτερα από μία μελέτη σε ασθενείς με σοβαρά δωδεκαδακτυλικά έλκη. Στη μελέτη, σαράντα ασθενείς με χρόνια δωδεκαδακτυλικά έλκη διάρκειας 4 έως 12 ετών και περισσότερες από 6 υποτροπές κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους αντιμετωπίστηκαν με DGL.11 Όλοι οι ασθενείς είχαν παραπεμφθεί για χειρουργική επέμβαση λόγω αδιάκοπου πόνου, μερικές φορές με συχνό εμετό, παρά τη θεραπεία με ανάπαυση στο κρεβάτι, αντιόξινα και ισχυρά φάρμακα. Οι μισοί από τους ασθενείς έλαβαν 3 γραμμάρια DGL καθημερινά για 8 εβδομάδες, ενώ οι άλλοι μισοί έλαβαν 4,5 γραμμάρια ημερησίως για 16 εβδομάδες. Και οι 40 ασθενείς παρουσίασαν σημαντική βελτίωση, συνήθως εντός 5 έως 7 ημερών, και κανένας δεν χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης ενός έτους. Παρόλο που και οι δύο δόσεις ήταν αποτελεσματικές, η υψηλότερη δόση ήταν σημαντικά πιο αποτελεσματική από τη χαμηλότερη δόση.

Σε μια άλλη πιο πρόσφατη μελέτη, η θεραπευτική επίδραση της DGL συγκρίθηκε με εκείνη των αντιόξινων ή της σιμετιδίνης σε 874 ασθενείς με επιβεβαιωμένα χρόνια δωδεκαδακτυλικά έλκη.8 Το 91% όλων των ελκών επουλώθηκε εντός 12 εβδομάδων- δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στο ποσοστό επούλωσης στις ομάδες. Ωστόσο, υπήρξαν λιγότερες υποτροπές στην ομάδα DGL (8,2%) από ό,τι σε εκείνους που έλαβαν σιμετιδίνη (12,9%) ή αντιόξινα (16,4%). Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με τις προστατευτικές επιδράσεις της DGL, υποδηλώνουν ότι η DGL είναι μια ανώτερη θεραπεία για τα δωδεκαδακτυλικά έλκη.*

Πώς λαμβάνω το DGL;

Η συνήθης δοσολογία για το DGL σε οξείες περιπτώσεις είναι δύο έως τέσσερα μασώμενα δισκία των 400 mg* μεταξύ ή 20 λεπτά πριν από τα γεύματα. Για ηπιότερες χρόνιες περιπτώσεις ή για συντήρηση η δοσολογία είναι ένα έως δύο δισκία 20 λεπτά πριν από τα γεύματα. Η λήψη του DGL μετά τα γεύματα συνδέεται με φτωχά αποτελέσματα. Η θεραπεία με DGL θα πρέπει να συνεχιστεί για τουλάχιστον 8 έως 16 εβδομάδες μετά την πλήρη θεραπευτική ανταπόκριση.

Φαίνεται ότι για να είναι αποτελεσματικό στην επούλωση των πεπτικών ελκών, το DGL πρέπει να αναμιχθεί με το σάλιο. Το DGL μπορεί να προάγει την απελευθέρωση σιελογόνων ενώσεων που διεγείρουν την ανάπτυξη και την αναγέννηση των κυττάρων του στομάχου και του εντέρου. Το DGL σε μορφή κάψουλας δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικό.

Τα αντιόξινα φαίνεται να βοηθούν τα συμπτώματά μου, θα πρέπει να συνεχίσω να τα χρησιμοποιώ ή θα επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα του DGL;

Τα αντιόξινα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέρος της αρχικής θεραπείας για συμπτωματική ανακούφιση. Όλα τα αντιόξινα είναι σχετικά ασφαλή όταν χρησιμοποιούνται περιστασιακά, αλλά συνιστώ να αποφεύγετε τα αντιόξινα που περιέχουν αλουμίνιο. Συνιστώ να ακολουθείτε τις οδηγίες της ετικέτας και να αποφεύγετε την τακτική ή υπερβολική χρήση αντιόξινων. Τα αντιόξινα που λαμβάνονται τακτικά μπορούν να οδηγήσουν σε δυσαπορρόφηση θρεπτικών συστατικών, ανωμαλίες του εντέρου, πέτρες στα νεφρά και άλλες παρενέργειες.

Αναφορές:

1. Berstad K και Berstad A: Helicobacter pylori στη νόσο του πεπτικού έλκους. Scand J Gasroenterol 28:561-7, 1993.
2. Sarker SA και Gyr K: Μη ανοσολογικοί αμυντικοί μηχανισμοί του εντέρου. Gut 33:987-93, 1992.
3. Levenstein S: Πεπτικό έλκος στο τέλος του 20ού αιώνα: βιολογικοί και ψυχολογικοί παράγοντες κινδύνου. Can J Gastroenterol 13:753-9, 1999.
4. Weil J, et al.: J. G. BMJ 310:827-30, 1995.
5. Parasher G and Eastwood GL: Smoking and peptic ulcer in the Helicobacter pylori era.Eur J Gastroenterol Hepatol 12:843-53, 2000.
6. Marle, J, et al.: DGL) και η ανανέωση του επιθηλίου του στομάχου αρουραίου. Eur J Pharm. 72:219, 1981.
7. Morgan Ag, et al.: Σύγκριση μεταξύ σιμετιδίνης και Caved-S στη θεραπεία του γαστρικού έλκους και επακόλουθη θεραπεία συντήρησης. Gut
   23:545-51, 1982.
8. Kassir ZA: Ενδοσκοπικά ελεγχόμενη δοκιμή τεσσάρων φαρμακευτικών σχημάτων στη θεραπεία του χρόνιου δωδεκαδακτυλικού έλκους. Irish Med J 78:153-6, 1985.
9. Turpie AG, Runcie J και Thomson TJ: Κλινική δοκιμή της γλυκόριζας deglycyrrhizinate στο γαστρικό έλκος. Gut 10:299-303, 1969.
10. Rees WDW, et al.: γλυκόριζα στη βλάβη του γαστρικού βλεννογόνου από την ασπιρίνη. Scand J Gastroent 14:605-7, 1979.
11. Tewari SN και Wilson AK: Deglycyrrhizinated liquorice στο δωδεκαδακτυλικό έλκος. Practitioner 210:820-5, 1972.
12. Beil W, Birkholz και Sewing KF: Επιδράσεις των φλαβονοειδών στην έκκριση οξέος από τα παρειακά κύτταρα, στην παραγωγή προσταγλανδινών από το γαστρικό βλεννογόνο και στην ανάπτυξη του Helicobacter pylori. Arzneim Forsch 45:697-700, 1995.